Oma heeft dementie en nu is opa ineens dood

In Nederland leven 270.000 mensen met dementie en elke dag komen er 120 mensen met die diagnose bij. En doordat de zorg steeds beter wordt, overleeft de persoon met dementie regelmatig zijn of haar gezonde partner. Dan komen er bij de nabestaanden rond de uitvaart een heleboel vragen op zoals:
Vertellen we oma wel of niet dat opa dood is?
Laten we oma afscheid nemen van haar opgebaarde man?
Nemen we oma mee naar de afscheidsbijeenkomst?
Die vragen komen veelal voort uit angst of oma alle emoties wel aan kan en of ze er niet onrustig van zal worden.

Bij Corridor zijn we er van overtuigd dat de partner met dementie altijd moet worden ingelicht. Natuurlijk zal zij er mogelijk verdrietig van worden, maar dat zijn alle andere naasten ook. Pijn hoort bij het leven. Oma de kans ontnemen om ook haar verdriet en afscheid een plek te geven, is eigenlijk een vorm van buitensluiten. Voor de kinderen en kleinkinderen is het ontroerend om te zien dat hun demente moeder en oma nog verdriet kán voelen. En dat ze samen ook verdriet kunnen delen.
Maar een uitvaart met een demente oma vraagt wel om extra zorgvuldigheid.
Want teveel prikkels kunnen onnodige onrust teweeg brengen en dat kun je voorkomen door het afscheid iets aan te passen. Zo kun je bijvoorbeeld beter 1 vaste foto presenteren van de overledene in de afscheidsruimte in plaats van een hele reeks foto's. En een vaste begeleider voor oma is ook heel prettig. Dan hoeven de kinderen haar niet steeds in de gaten te houden en is er ruimte voor hun eigen verdriet. Verder adviseren wij doorgaans om oma met de vaste begeleider vóór het condoleren terug naar huis te laten gaan. Al die verschillende mensen die vragen stellen of opmerkingen maken is voor oma veel te druk, dat kun je haar gemakkelijk besparen.

Na de uitvaart is de persoon met dementie vaak vergeten wat er is gebeurd en blijft vragen waarom haar partner niet thuis komt of nooit meer in het verpleeghuis komt. Je kunt dan steeds geduldig uitleggen wat er is gebeurd, maar beelden zeggen soms meer dan woorden. Maak foto's van de gebeurtenissen in de dagen voor en tijdens de uitvaart en maak daar een fotoboekje van. Oma heeft dan steeds een geheugensteuntje bij de hand, waar ze ook samen met de verzorgenden naar kan kijken en over vertellen. Aan de andere kant moet oma ook niet in het verdriet blijven hangen en is het goed haar uit te nodigen om mee te gaan naar de mooie activiteiten in het leven.

En tot slot: als oma tijdens de begrafenis niet aanwezig kon zijn en maar verdrietig blijft, kan het volgende helpen. Maak samen een mooi grafstuk van bloemen, landbouwproducten of andere materialen waar opa en oma herinneringen aan hebben en leg dat als afsluitende ceremonie op het graf.
Iedere uitvaart is anders en ieder mens met dementie is anders, maar samen met de familie zoeken we als Corridor steeds weer naar het meest passende en waardige afscheid.