De kapster komt nog één keer langs

"Onze moeder (dik in de 90) is overleden" klinkt het door de telefoon. "Wil jij ons helpen met de uitvaart?" Gelukkig heb ik ruimte in mijn agenda om dit op te pakken en er begint al snel een eerste overleg over de wensen van de familie.
Zij willen moeder, die al een paar jaar in een zorginstelling woont, zo graag nog dichtbij hebben op de boerderij. Heel begrijpelijk en geweldig als daar ruimte voor is.
We regelen dezelfde avond nog het overbrengen naar haar vertrouwde omgeving op de boerderij van haar oudste zoon. In de zorginstelling waar ze liefdevol werd verzorgd, wordt moeder door dochters en verzorgster voor de laatste keer gewassen en mooi aangekleed. Het vertrek daar wordt als een bijzonder moment ervaren. De verzorgenden en medebewoners nemen in een erehaag afscheid van de bewoonster en haar familieleden, waarmee een band is opgebouwd.

Thuis op de boerderij is een mooie ruimte ingericht voor haar ontvangst. Moeder wordt op een baarplank opgebaard. Een mooie quilt wordt als een sprei over haar heengelegd en witte rozen om haar heen.
Haar kinderen zitten bij elkaar aan de grote tafel en samen zetten ze wat lijnen uit voor de komende dagen. Plotseling gaat de deur open en komt er een kleindochter binnen met een tas met kappers spullen. Zij is kapster en wil heel graag de haren van oma nog even doen...
We zien een ware metamorfose als ze klaar is. Oma ziet er weer uit zoals ze graag zou willen. Keurig gekapt.
De kleindochter gaat weer naar huis en is erg blij dat ze dit nog voor oma heeft kunnen doen. Ze geeft aan dat ze dit ook wel voor andere mensen wil doen als daar behoefte aan is.
Het is een suggestie die we in ons werk zeker meenemen. Een kapster die nog één keer langskomt!